تأثیر دو شیوه زندگی فعال و غیر فعال همراه با رژیم غذایی کنترل شده بر مقاومت انسولینی و سطوح سرمی آنزیم‌های AST و ALT کبد زنان باردار

مقدمه: با توجه به اثرات مفید تأیید شده فعالیت بدنی در دوران بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی زندگی فعال و غیرفعال بر سطوح مقاومت به انسولین و آنزیم‌های AST و ALT کبدی زنان باردار سه ماهه دوم بارداری انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی80 زن باردار سه ماهه دوم شهرستان اصفهان انجام شد. افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه فعالیت بدنی دوران بارداری PPAQ بر اساس سبک زندگی و انجام و عدم انجام پیاده‌روی روزانه به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم و از نظر سطوح سرمی آنزیمهای AST و ALT کبدی و میزان مقاومت به انسولین مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که سطح سرمی آنزیم AST کبدی در زنان باردار فعال که پیاده‌روی روزانه داشتند به طور معنی‌داری کمتر از زنان غیرفعال بود (018/0=p). ولی در میزان سطح ALT (079/0=p) و مقاومت به انسولین (146/0=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: فعالیت بدنی در دوران بارداری بر سطح سرمی آنزیم AST کبدی تأثیر دارد، ولی دلیل عدم معناداری سطوح آنزیم ALT کبدی و مقاومت به انسولین را با توجه به بررسی متغیرهای کنترل می‌توان پیاده‌روی با سرعت آهسته، ساعات بی‌تحرکی طولانی مدت (5/2±8/11) و خواب طولانی‌تر از استاندارد (00/2±9/9) بیان نمود.